Kentimiz için önemli günler arasında yer alan,

1 Mart 1958 tarihi

adeta bir kara gün olarak geçmişimizde yer alıyor.

O günkü şartlarda,

Gölcük,

Değirmendere,

Halıdere,

Ulaşlı,

Ereğli,

Karamürsel’den

karayolu ile İzmit merkeze gelmek,

araç sayısı fazla olmadığı için zordu.

Bu nedenle de deniz ulaşımı tercih ediliyordu.

Özellikle İzmit Körfez’in karşı sahilinden,

işe okula gelenler ve akşam saatlerinde evlerine dönerken,

tercih edilen deniz ulaşımını da

Üsküdar isimli vapur gerçekleştiriyordu.

Ancak,

350 kapasiteli Üsküdar Vapuru eskiydi ve kış aylarındaki olumsuz hava koşullarına dayanması konusunda soru işaretlerini yolculukları sırasında gündeme taşıyordu.

O dönemde İzmit’te yayımlanan “Bizim Şehir” gazetesi bu önemli konuya dikkat çekerek, 16 Temmuz 1957 tarihli sayısındaki manşet haberinde “istiap hacmi 600 kişi olan körfezde işleyen vapurlara 1000/2000 kişi dolduruluyor. Bir facia olursa bunun sorumlusunun fazla yolcuya bilet veren mi, kaptan mı yoksa gemi sahibi konumundaki Denizcilik Bankası’nın mı olacağı”nı sorguluyor,

“Biz mesul aramıyor, tedbir bekliyoruz” vurgusu yapılıyordu 

Yerel basın görevini yapmış uyarmış ve facia öncesinde önlem alınmasını gündeme getirmişti.

Ne yazık ki önlem alınmamış ve facia yaşanmıştı.

O günkü gazetelerin arşivlerinden ve hem o günü yaşayanlardan hem de o faciadan,

sağ kurtulanlardan öğrendiğimize göre,

‘1 Mart 1958'de İzmit – Gölcük - Karamürsel arasında sefer yapan Üsküdar isimli vapur, İzmit iskelesinden hareket ettikten sonra şiddetli bir rüzgar çıktı. Derince açıklarına gelindiğinde şiddetli fırtınaya yakalanan ve çoğu kısmı ahşap olan Üsküdar vapurunun kaptan köşkü uçtu. Kumandasız kalan vapur, yan yatarak battı’

Üsküdar Vapuru Faciası ya da Körfez Faciası olarak bilinen,

Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en ölümcül, sivil deniz kazası olan bu hazin olayda,

Kimi kaynaklara göre 200-300,

Kimilerine göre 400-500 yolcu hayatını kaybetti.

Günlerden cumartesi olduğu için ve öğlen saatlerinde feci kaza meydana geldiği için (O dönemde cumartesi günleri yarım gün eğitim yapılıyordu) yolcuların çoğunu İzmit Lisesi, Sanat Okulu ve Gölcük Barbaros Hayrettin Lisesi öğrencileri oluşturuyordu.

Her yıl 1 Mart’ta İzmit Körfez’inde yaşanan, sivil deniz faciasında yaşamını yitirenleri, anıyoruz anmaya da devam edeceğiz…

Üsküdar Vapuru’nun İzmit Körfezi’nde, batmasının üzerinden 65 yıl geçti.

65 yıl önce kente açılan yara hala kanıyor ve taze.

Bu faciada yaşamını yitirenler her yıl olduğu gibi,

bugünde Gölcük, Karamürsel ve İzmit’te, düzenlenen etkinlikler ile anılacak.

Zor bir günü birlikte yaşayacağız.

Bu zor günde kentin insanlarının yitirdiklerini unutmaması ve onları anmaları gerçekten önemli.

Bu etkinlikleri organize edip yapanlara,

Gerek katılacak olanlara gerekse anılarını paylaşarak o günlerin hatırlanmasına yardımcı olanlara,

Teşekkür ediyorum…

Yaşamını yitirenleri rahmetle anıyorum…

Kentin yüreği o günün acısını hissederek acıyarak atmaya devam ediyor…