ablan kurban olsun sana...

Seveni ne kadar çoksa

Sevmeyeni de bir o kadar...

Bizim coğrafyada böyle bir ‘figür’ olmak için ‘zor’ tanımı az gelir..

‘En zor’ olanı seçmek

Güllerle bezeli sanılsa da

Belki de yüreğini kanatan dikenlerle bir ömür yaşamak

Herkesin harcı değildir diye düşünürüm...

Kim ne derse desin;

O büyük bir artist

Büyük bir sahne insanı

Büyük bir ses

Bilinen lakabıyla büyük bir ‘Diva’

‘Alma’ da diyor, ‘elma’ da...

Hem de öyle böyle değil;

Bütün hayatı boyunca

Her yaptığı olay

Her giydiği olay

Her söylediği olay...

Sıradan bir hayatla kıyaslamadan bakmak lazım

Yaptıklarına, ettiklerine...

Kendisini ‘erkek’ olduğu dönemlerden

Sonra sonra kadınlığa geçiş hikayesinden

Kadın olduğundan beri de

Sahnede hep takip ettim...

Babamın da üyesi olduğu o küçük ‘bıçkın’ çetenin gençlik arkadaşı idi

Darıca’ lı Cavlak Tamer abinin, rahmet istedi, Kadıköy Ticaret Lisesinden sınıf arkadaşıydı..

Çetenin arkadaşı olması bu sebeptendir..

Ben de ilk kez Tamer abinin oğlunun sünnet düğününde elini öpmüştüm..

“Amca” demiştim elini öperken de, elinden zor almışlardı beni : )

Darıca’ daki muhabbet sofralarının ‘baş misafiriydi’

Annesi Necla Hanım o sıralar babamın Kabataş Lisesinden bir sınıf arkadaşı ile evlenmişti. Üvey babasıydı ama kendi babasından çok severdi diye anlatırlardı...

Babam “Necla hanım Kadıköy’ de bankada çalışırken bize ticaretimizde çok yardım etmişti” der hala...

Tabii şimdi hatırlar mı o günleri bilemem?

Yani daha yolun başında iken, bizimkilerin arkadaş toplantılarının ‘müdavim’ ismiydi..

Mütevazi ve çok içten olduğunu duyardım hep onlardan...

Sonra sonra;

Ne badireler atlattı

Ne zikzaklar çizdi

Ne şimşekleri üzerine çekti

Ne sürgünler yedi

Ne dengesizlikleri oldu...

Ama hep yerleşik kurallara direndi

Tepkiler yağsa da yağmur gibi

Kendi doğrularından hiç taviz vermedi...

Doğruları kendine göreydi tabi ki

Zaten hepimizin kendi doğruları yok mu?

Zerre geri adım atmadı hikayesinden

İhtişamlı bir hayatı oldu

Herkesin gözüne gözüne sokarak yaşadığı...

Başkaları yapsa ‘görgüsüz’ denilebilecek halleri

Çoğu zaman hoşgörü ile

Bazen de alaycı gülüşmelerle karşılandı

Yadırgayanı, ayıplayanı da çok oldu tabii..

Yürüdüğü yollar hep güllerle kaplı değildi;

Kim bilir ne volkanlar patladı

Ne ateşler yandı içinde

Ne sürgünler yedi ruhunda...

Tek başınaydı;

Sahte sevgiler

Sahte sevgililer

Yalancı dostluklarla

Masal gibi bir maskeli balonun ‘baş konuğu’ oldu hep...

Koca bir ömrü;

Hep maskeyle

Hep kuyruğunu dik tutma çabasıyla

Başını yastığa koyduğunda

Yapayalnız ve belki de hep ‘gözyaşı’ ile geçirdi...

Ama

Kendi seçimi

Kendi yolu

Kendi hikayesi

Kim ne diyebilir ki?

Hayatı boyunca tökezlediğinde;

Arkasından ‘ohhh’ çeken milyonların olduğunu hissetmek ne kadar acı vericiyse

Bir o kadar da “helal olsun abla” diyenlerin varlığı

Ne yaman çelişkidir...

Kim ne derse desin

Hala bu yaşında

Milyonları etkilemeyi başaran kaç kişi var ki bu ülkede...

Arkasına kimseyi almadan;

Yalpalasa da

Ağlasa da

İçi acısa da

Yolunda yürümeye devam eden

Kaç kişi?

Methiye değil bu yazdıklarım

Sadece tespitlerim...

Uzun yıllar sonra ilk kez onun sahnesine gittim

Değerli dostum Yavuz Kavan’ ın nazik ihtimamıyla, sahibi olduğu Hayal Kahvesi’ ne...

Bir buçuk saat geç çıkmasına rağmen, kimse protesto etmedi

Sahneye alkış tufanı ile çıktı...

Umduğumu buldum mu?

Herkes eğlendi demekle yetineyim...

Hastaydı, doktor kontrolünde sahne yaptı

Ama bu yaşta hasta hasta, biz olsak yatak döşek olurduk da, orda olmak az buz iş değildir...

Esprileri her zaman belden aşağı idi

Ama o gece, ‘fevkaladenin fevkinde’ abartmıştı işi

Daha çok konuşarak, daha az şarkı söyleyerek, daha eğlenceli bir repertuarla tamamladı kendi deyimiyle ‘emisyonunu’...

Ve bir kere daha gördüm ki;

Onun gibi biri biraz zor gelir bizim bu iklime

Bütün zamanların en ‘nev’i şahsına münhasır’ isimlerindendir o...

Tarzlarımız farklı olsa da kendimi saymıyorum bittabi : )

Kim bilir daha kaç kuşak onu konuşacak?

Kim bilir daha kaç kuşak ondan nefret edecek?

Sevecek...

Kim bilir daha kaç kuşak onu çılgınca alkışlayacak?

Allah uzun ömürler versin ama

Veda ettiğinde bile buralara

İyi ya da kötü

Hep arkasından konuşulan olacak

Oralarda hep kulakları çınlayacak...

Işıltılı, belki de sahte bir dünyanın, gerçek bir kahramanı o...

Kendi istedi

Kendi yazdı

Kendi yarattı

Kendi oynadı ‘o’ rolü...

Hep “Ablan kurban olsun sana” dediklerine güvenerek...