Bir 65 yaş üstünün günlüğünden...

Mart ayı sonundan bu yana yarı açık cezaevinde gibi yaşıyorum!

Sokağa, alışverişe çıkmamı engellediler.

Şehirlerarası seyahat hakkımı elimden aldılar.

Şimdi de sabah 10.00- 13.00 arasında dışarı çıkma hakkım var.

Saat 10.00 oldu mu sokağa fırlıyorum.

Ama, sanki yarım saat sonra tekrar evde olmam gerekiyormuş gibi koşturuyor, gazetelerimi ve acil ihtiyaçlarımı alıp eve dönüyorum.

Sonra, 21 saat ev hapsi!..

Mecburen, televizyon kanallarında dolaşıyorum;

Siyaset sahnesinin aktörlerinin, biz vatandaşları “kör, sağır, aptal” yerine koydukları düzeysiz ve dayanaksız konuşmalarına dayanamıyorum! Yemek programlarından ve hemen her birinde varsılların aşk ve ihtiras oyunlarını anlatan dizilerden gına getirdim!

Küfürbaz oldum!

Sıkıntıdan sık sık bir şeyler yemekten kilo alıyorum.

Böyle sürerse, aşırı kilo nedeniyle ani bir kalp teklemesiyle özgürlüğüme kavuşabilirim!

Mart ayından bu yana, sınırlı ölçülerde sokağa çıktığımda hep maske kullandım. Mümkün olduğunca insanlara mesafeli yaklaştım. Günde en az 15-20 kez uzun uzun ellerimi yıkadım.

Bağışıklığımı en üst düzeyde tutmak için çeşitli vitaminler aldım.

Bu güne kadar hiç aramazdım ama artık “KEFİRKOLİK” oldum!

Ancak, ne gücüme gidiyor biliyor musunuz?

Ben bu kadar dikkatli, titiz ve kurallara uygun hareket ederken;

maske takmayan ya da süs eşyası gibi kolunda taşıyanlar, denetlemelerde polise “benim kim olduğumu biliyor musun?” diye hava atanlar, siyasilerin çevresinde mektup pulu gibi dolaşanlar,

minibüslerde-otobüslerde üst üste seyahat edenler, düğün dernek, kına gecesi düzenleyip kına yakanlar yüzünden her geçen gün daha çok insanımız ölüyor!

Bilimin, aklın değil, SİYASETİN yanlışları yüzünden “haksız bedel ödüyoruz!”

Hesap soran yok, hesap veren yok!

Demokrasi nedir?

Hukuk Devleti nedir?

Sosyal devlet nedir?

İnsan Hakları nelerdir?

Unuttuk!

Hatırlayan var mı?