Hapsolmak

‘Rutin bir hayat’ ‘Rutine binmiş bir yaşam tarzı’ çoğu insan tarafından güvenli ve düzene girmiş bir yaşam tarzı olarak değerlendirilse de başka bir kesim tarafından içinden çıkılması gereken bir hayat, kırılması gereken bir döngü olarak değerlendiriliyor.

Özellikle de pandemi döneminde dünyadaki birçok insanın hayatı getirilen kısıtlamalar, azalan sosyal ilişkiler ve aktivitelerden dolayı bir döngüde ilerlemektedir. Her gün evin içinde toplantılara katılmak, aynı koltuk üstünden kalkmaksızın bilgisayar ekranı başında çalışmak, aynı saatte kahve molası vermek, her gün aynı yüzleri görmek kısacası her gün aşağı yukarı aynı saatlerde aynı işlerle meşgul olmak çoğumuzun kapana kısılmış, bir kasenin içine hapsolmuş gibi hissetmesine sebep oluyor.

Rutinin içinde kaybolmak insanın yapması gereken işlere, sorumluluklara, tüm bu zorunlulukların yanında bazen bir film açıp izlemeye karşı olan motivasyonunu bile en aza çekebiliyor. Kısacası insanın ‘hayat motivasyonunun’ elinden kayıp gitmesine sebep olabiliyor.

Hapsolduğumuzu hissettiğimiz bu hayattan, içine sıkışıp kaldığımız o kaseden çıkmak olanaklarımızın kısıtlı olduğu bu dönemde her birimize çok zor geliyor olsa da bazen kafamıza estiği bi anda yaptığımız her şeyi bir kenara bırakıp izlemediğimiz türden bir film izlemek, kitaplığımızda yıllanan bir kitaba başlamak, ya da aylardır konuşmadığımız bir dostumuzu aramak rutinimizden bir adım atarak dışarı çıkmamızı sağlar. Basit gözüken tüm bu değişiklikler kendimizi hapiste hissettiğimiz günlerde içimizde bir ışık doğmasını sağlar.

Bazen kendimizi zorlamamız da gerekse canımız o an hiçbir şey yapmak istemese de oturduğumuz koltuktan kalkıp yapmadığımız bir şey yapmak ruh halimizi değiştirecek güce sahiptir. O yüzden koltuklarımızdan kalkmamızın vakti geldi de geçiyor bile!

“Rutin ve basmakalıp bir hayat insanı adeta öldürür.”