Birlik olmak, bir olmak, tek bir yürek olup ortak bir amaç uğruna yılmadan savaşmak, çabalamak.
Birlik olmanın belki de ne denli mühim bir gerçek olduğunun bilincine vardığımız bu günlerde, millet olarak birlik ve beraberliğin sonucu olarak bir savaşın seyrini değiştiren o dillere destan günü kutluyoruz bugün.
Biraz hüzünle, biraz yasla, buruk bir mutluluk ile kutluyoruz. Yitip giden canları acıyla ama minnetle anıyor, Çanakkale’nin destanını gururla dinliyor, coşkuyla anlatıyoruz.
Sadece askerleri, şehit olan Mehmetçikleri değil, elinde ayağında ne varsa düşünmeden veren o yürekleri, canını dişine takıp Mehmetçiğine bulabildiği her malzeme ile üniforma diken o elleri, gözünü kırpmadan o mermilerin altına giren yiğitleri anıyoruz bugün. Millet olmanın ne demek olduğunu bize gösteren, birlik olmanın gücünün nelere karşılık geleceğini yazdıkları o destan ile iliklerimize kadar yaşatan o efsaneleri anıyoruz.
Unutmayalım, bastığımız yerleri toprak deyip geçmeyelim, tanıyalım. Bugün var olduğumuz yerde olmamızı sağlayan o canları, o yürekleri ve en başta aziz Ata’mızı, Mustafa Kemal ATATÜRK’ ü unutmayalım, yaşatalım.
Türk milletinin istese denizleri yarıp dağları delecek bir millet olduğunu ne kendimize ne de başkalarına unutturmayalım. Coşkuyla hep bir ağızdan kutlayalım.
Ne demiş ATATÜRK,
“Ne mutlu Türküm diyene!”
