Son Yedinci Mucize - Yedigöller

Göçmen kuşları göç edeli çok olmamıştı daha, ağaçlara veda etmek istemese de, rüzgara daha fazla direnemeyen sarı yapraklar yolları süslemişti yeni bir gelinin kollarını süsleyen altın bilezikler gibi. Ve bir yol hikayesi daha eklenmişti hafızama en tazesinden. 

Gezgin ama navigasyon kullanamayan arkadaşımla Bolu – Yedigöller’e doğru yola çıktık saat 10:00 sonrası. Eğer instagramı çok kullanıyorsanız benim gibi, şu sıralarda herkesin Yedigöller paylaşımlarını görmüşsünüzdür. Ben de fırsatı kaçırmak istemedim fakat navigasyonun azizliğine uğramış olacağız ki yol bizi Abant’a getirdi. Vardır bir hayır diyerek bir tur atalım göl kenarında dedik. 

Abant Gölü Tabiat Parkı giriş ücreti araç başı 21 ₺. Otuz dakika için gerek yokmuş aslında, neden o kadar kısa derseniz daha önce karda kışta ve ilkbaharda gelen ben, bu mevsim bu kadar ayaz olacağını tahmin edemedim. Sırf fotoğrafta kilolu çıkmayayım diye arada şişme montumu da çıkarınca, hoş geldin hüzün değil hoş geldin migren demek üzereydim. Bir çay içimi de olsa bulutlarla bağ kurabildim sanırım, eğer dilinden anlarsanız, aslında çok şey anlatır size. İster masal dinleyin, ister şiir, isterseniz bir kahramanlık hikayesi seçim sizin. 

Abant Gölü Tabiat Parkı içinden Mudurnu’ya yol var, biz de o istikamete çevirdik yönümüzü. Tam Mudurnu’ya beş kilometre kalmıştı ki saatin hızla ilerlediğini fark ederek Yedigöller’e devam etme kararını verdik. Yaklaşık iki saat süren yolda Yazılar – Göncek yolu üzeri hayalet evler durdurdu bizi. Terkedilmiş mekanlara karşı sihirli bir çekim gücü var içimde. Kıbrıs’ta Kapalı Maraş’ta yaşamıştım ilk bu duyguyu. Bir zamanlar kahkaha sesleriyle şenlenen bu bahçelerde şimdi kuruyan çalıların seslerini duymak ürpertici olduğu kadar gizemli de. Biz insanoğlu nankörüz, var olanı tamir etmektense yenilemeyi tercih ederiz hep, oysaki yaşanmışlıklardır hayata anlam katan, bazen anlamak geç olsa da. 

Yedigöller dedik, yaprak dedik, yol dedik konu nerelere geldi J … Malum sonbaharın son demlerini yaşıyoruz. Sonbahar rüzgarı sadece dalları titretmiyor dizlerim de titriyor ama heyecandan değil virajlı yollardan elbette. Hani bi söz var ya ‘sen giderken biz dönüyorduk’ diye işte tam o söz gibi, biz Yedigöller’e giderken herkes dönüş yoluna geçmişti bile, ama vazgeçmek yok kafaya koyduk bi kere… Seyir teraslarının ve artık oksijen vermekten yorularak bizi ısıtma görevini üstlenecek kesilmiş ağaçlarla dolu yolda bazı konaklama tabelaları beni cezbetmedi değil hani.

Kendimi ‘Alice Harikalar Diyarında’ masalındaymışım gibi hissettim Yedigöller girişinde. Milyonlarca yaprak, yeşilden sarıya, turuncuya, kırmızının elli tonuna bürünmüş de hoş geldiniz dedi bize, kırılan camlar gibi üstüne bastıkça farklı melodilerle konuşuyorlardı sanki… 

Yol arkadaşım bölgeyi tanıdığından kısıtlı olan vaktimizi iyi değerlendirdik. Şelaleden tutun da dilek çeşmesine bir çok yere yürüme fırsatı bulduk. Çeşme derken hafife almayın dilek çeşmesi bu ve yedi musluğu var hepsinden su içerseniz dileğiniz gerçek oluyormuş, biz içmedik, dileğim de vardı oysaki J. 

Aslında size önerim Milli Park İçinde bulunan bungalov evlerde kalmanız ya da tercihinize göre burası çadır kampı severler için en ideal yerlerden biri. Ve en önemlisi de yanınıza termos çay, kahve, sarma, kek ne bulursanız alın göl kenarında masa örtüleri yapraklar olan piknik masalarında hayatınızın en romantik pikniğini yapabilirsiniz burada ( yemek yemeyi sevmeyen bir yol arkadaşım olunca ben yapamadım ama neyse ki fotoğraf çekmeyi seviyor sesimi çıkartmıyorum ).

Yedigöller Milli Parkı içerisinde Büyük Göl, Nazlı Göl, Sazlı Göl, Küçük Göl, Derin Göl, Aşağı Göl ve Orta Göl olmak üzere 7 göl bulunuyor. 7 tamlığın ve mükemmelliğin sayısıdır, 7’nin büyüsüne her zaman inanan ben, bu mistik ormanda bu rakamın dünyanın dışından olduğunu bir kere daha kendime kanıtlamış oldum. Haftanın yedi gün olması, yedi kıtanın olması, gökkuşağının yedi rengi, müzikteki yedi nota, yedi temel renk, yedi tepeli İstanbul aklıma ilk gelenler. 

O zaman hazır herkes evde, bu kez size güzel bir sözle değil bir soruyla veda etmek isterim neden Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler ve neden 007 James Bond ya da cennet neden 7 kat? Bu sefer de böyle olsun, Yedigöller’de tadını çıkartacak çok daha fazla şey var elbette ama balkabağına dönüşmeden eve dönmemiz gerekiyordu malum bir masalın içindeydik. Sağlıklı, özgürce gezebildiğimiz günlere kadar…

Hoş Kalın, Hoşçakalın…