Toprak, üretim, kooperatif ve KADIN

Kooperatif dendiği zaman bizim millet bir irkilir ilk evvela.

Sebebi de şaşılacak gibi değildir, açıktır.

Yaş ortalaması 40 üstü olanların hatırlayacağı kadar da yakındır meselenin ‘irkilme’ refleksi yaratma sebebi.

80’li yıllardan 90’ların sonuna kadar özellikle inşaat meselesinde kooperatifleşme pek bir modaydı. Kişiler bir araya gelir kooperatifi kurar, insanlar paralarını yatırır sonra bekle Allah bekle ki başlarını sokacakları evlere girsinler. Aradan yıllar geçer, inşaat ya yarım kalır ya hiç başlayamaz ardından da yılan hikayesi ve o ana dek ödenmiş paralar birileri eliyle ‘ziyan’ olur giderdi. İyi örnekleri yok muydu vardı elbette ancak kötü örnekleri çoğunlukta olunca bizim millette de ister istemez ‘yapı kooperatifleri’ne hissedilen bu güvensizlik toptancı zihniyetle tüm kooperatif çeşitlerine mal edile geldi. Hem zaten inşaatta kooperatif modası bitti, banka kredisi ile 'bitmiş inşaat' alma modası var artık çok uzun bir zamandır.

Geriye sayma usulüyle on yıllar öncesinden bugüne gelerek şu an ‘üretemeyen’ sadece tüketen ve betonlaşan bir topluma dönüştüğümüzü söylüyor ilgililer.

İlgililerin söylemesine de gerek kalmadı hoş. Pazara çıktığında vatandaş en temel ihtiyaç maddelerinde yaşadığı pahalılığı her seferinde tokat gibi suratına yemekte zaten. Patates soğandan, baklagile bizim indimizde ‘kutsal’ olan topraklarımızdan bereket fışkırmıyor çok uzun bir süredir. Yazmaktan utanıyorum ama hep ithal ediyoruz, ithal ediyoruz, ithal ediyoruz.

Değişen çağın Türkiye’ye kattıkları da bu negatif dönüşümde pay sahibi kuşkusuz.

Ancak yıllardır yöneticilerin toprağa, köylüye, çiftçiye, üretime değer vermemelerinin ve yönlendirip desteklememelerinin sonucu bu kısırlık.

Üretmeyi başarabilen çiftçinin malını satamayışı, malını satabilmesi için araya giren ‘aracı’ların üzerine ekledikleri rakamlarla marketlere geldiğinde tamamen anormale sarmış fiyatlı mahsuller.

Değişen çağ ile kasıt da şu; Teknolojiye geçmiş bir çağda, ister istemez köyden kente geçenlerin de ‘toprak’tan ve ‘üretmek’ten vazgeçmeleri.

Kendisini eğitimli gören insanların topraktan, üretici olmaktan kaçmaları.

Genç nesillerin daha çok devletin garantisi altında iş beklentisi yaşamaları.

***

Tüm bunlara ek olarak; Üreticinin desteklenmemesi, konan tohum/ üretim kotaları, mazot, ilaç gibi tarıma dönük yüksek maliyet kalemlerinin karşılığında ürettiği malı satamayan üretici ve gelinen noktada artık dillere pelesenk olduğu üzere: Samanını bile dışarıdan ithal etmekte olan ülke; Türkiye.

2012 yılında yasalaştırılan Büyükşehir Belediyesi kanunu ile köylerin mahalle statüsüne dönüştürülmesiyle de bir nevi kendi bacağına sıkıp ‘KÖYLÜ MİLLETİN EFENDİSİDİR!’ düsturunun yavaş yavaş yok edilişinin nişanesi.

Köye dönüş; toprağa, üretime dönüş politikalarına acilen geçilmedikçe durum vahim gözükmekte.

***    

Bizim millet önce lütfen şu notları dikkatle okuyun:

Kooperatiflerin Tanımı: Kooperatif, insan ihtiyaçlarının karşılıklı yardımlaşma yoluyla giderilmesini sağlamak ve ortakların çıkarlarını korumak amacıyla oluşturulan ekonomik kuruluştur. Kooperatifler insanların ihtiyaçlarını karşılıklı yardım, dayanışma ve kefalet suretiyle ve en az maliyetle karşılamak amacıyla kurulan tüzel kişilerdir.

Kooperatifler hem kişilerin tek başlarına yapmaya güçlerinin yetmediği işleri bir araya gelerek yapmaları sağlar hem de toplumun kalkınmasına katkıda bulunur.

Kooperatifler, iş birliği yaparak ulusal düzeyde büyük aracı, tefeci, sanayici ve holdinglerle; uluslararası düzeyde ise çok uluslu şirketlerle rekabet edebilir.

Kooperatiflerin kuruluş amaçları birbirinden farklı olduğundan çeşitleri de bir hayli fazladır. Kooperatifleri birçok kritere göre sınıflandırmak mümkündür. En önemlileri tarımsal kooperatifler ve tarım dışı kooperatifler.

Tarımsal Kooperatifler: Tarımsal kooperatifler ortaklarının, tarımsal üretim için ihtiyaç duydukları tohum, gübre, zirai ilaç, zirai araç gibi materyalleri ucuz ve kredili olarak temin ettiği gibi, ortaklarının ürettikleri malların saklanması ve pazarlanmasını da sağlar. Bu kooperatifler ihtiyaç duydukları zirai bilgilerin temininde ortaklarına yardımcı olur. Ayrıca ortakları olan çiftçilerin teknoloji, tohum ve ilaçlardaki son gelişmelerden haberdar olmalarını sağlayarak, üretimin, veriminin ve kalitesinin artmasına katkıda bulunur.

***

Toprak, üretim, üretici ve kooperatifleşmeyle ilgili yazılarımı sıklıkla sürdüreceğim ama bugün önceliğim Fatma Kaplan Hürriyet'in İzmit'in kadınları için belediye bünyesinde kurduğu 'Kadın Kooperatifi'.

Bugün İzmit Belediye Başkanı Fatma Kaplan Hürriyet seçim vaatlerinden olan ‘kadın kooperatifleri’ni hayata geçireceği ‘Lavanta Bayramı’nı yapıyor.

Bayram ifadesi bana çok uygun geldi doğrusu.

Çünkü bu proje başarıyla topluma kazandırılırsa şayet;

İzmit’in kadını üretmek için eğitim görecek; üretecek, ürettiğini satabilecek, emeğinin karşılığında vatana hem katma değer kazandırabilecek hem de ailesine katkı sunup geçindirebilecek, ekonomik özgürlüğünü yakalayabilecek demek.

Başkan Hürriyet; 'Lavanta Dikim Bayramı' ile lavanta fidelerini kadınlar için toprakla buluşturuyor. Durhasan Tarımsal Uygulama Bahçesi'nde gerçekleşecek olan Lavanta Dikim Bayramında 23 bin lavanta fidesi bugün toprakla buluşuyor.

Bu lavanta fidelerinin dikilmesindeki amaca gelince;

İzmit’in farklı noktalarına da dikilecek olan lavantalardan toplanacak ilk mahsuller İzmit Belediyesi tarafından kadınlar için kurulacak olan İzmit Kadın Kooperatifi tarafından kullanılacak.

Kooperatif bünyesinde düzenlenen kurslar kapsamında lavanta yetiştiriciliği ve lavanta ürünlerinin yanı sıra kentin marka değerini oluşturacak el sanatları, hediyelik eşya tasarımı ve yapımı, özel koleksiyon tasarımı kursları verilecek.

Kadınların sosyal kültürel ve ekonomik yönden faydalarını gözetecek olan İzmit Kadın Kooperatifi, üyelerinin mesleki veya geçimlerine ait ihtiyaçlarını karşılamak amacı ile istihdam ve eğitim ortamı hazırlayarak karşılıklı yardımlaşma ve dayanışmasına olanak sağlayacak bir alt yapıyla kuruluyor.

***

Nihayete gelirsek;

Satın aldığımız gıda maddelerinden ‘aracıları’ çekerek kooperatifleşip hayat pahalılığı, enflasyon canavarı kabusundan kurtulmanın adıdır: Kooperatifleşmek

Üretmeyen, üretemeyen genç ve kadın gücünü ‘üretmeye’, üretim için eğitmeye, ürettiğini satmaya katkı sunmaya, ekonomik girdi yaratmanın adıdır: Kooperatifleşmek

İşin ‘dayanışma’, ‘imece’ ‘network *sosyalleşme’ kısmı da 'üstü kalsın' kabilinde altın vuruşlarıdır kooperatifçiliğin.

İzmit kadınları Kooperatifleşmeye özendiriliyor. Bugün bunun bayramıdır.

İzmit kadınları üreterek, çıkmaz sokak gibi gözüken hayat pahalılığını aşmaya 'bismillah' diyor. Bugün bunun bayramıdır.

Tebrikler Fatma Kaplan Hürriyet.