töreniz batsın…

Nasıl bir iklimde yaşıyorsak artık

İnanın bazen;

Nefes almamız güçleşiyor

Soluklarımız kesiliyor

Cümlelerimiz sıradanlaşıyor

Kelimelerimiz kifayetsiz kalıyor…

Hayat bu mu Allah aşkına?

Başkalarının bize dikte etmeye çalıştığı gibi midir hayat?

Kimin ne hakkı var ki; bize kendi inandığı ya da yaşadığı modeli dayatmaya?

Onun için, bunun için, şunun için söylemiyorum bunları

Kim bu tarz bir dayatmaya yelteniyorsa hepsi için diyorum…

Kendi yetiştikleri iklimde yeşeren fikirlerle hepimizin de yol almasını beklemeye kimin ne hakkı var ki?

Renklerimizi soldurmaya, gökkuşağını yok etmeye kimin ne hakkı var ki?

Sadece siyaha ya da beyaza ya da kendi renklerine eyvallah etmemizi niye istiyor ki birileri?

Bir sürü renk var hayatta, her rengin de bir sürü tonu

Onlara ne olacak peki?

Birileri öyle istiyor diye silecek miyiz hayat paletimizden onları?

Bu mudur yani?...

Ne diye tek seçeneğe, tek renge mahkum olmamızı istiyorlar her birimizden?

Ben rengimle varım

Sen renginle varsın

O da

Diğerleri de...

Tanrı istese tek tip yaratırdı zaten herkesi, her şeyi..

Tek renk, tek çiçek, tek böcek, tek model insan yaratamaz mıydı?

Pekala yapabilirdi…

O bile çeşit çeşit yaratmış ta her şeyi, sana ne oluyor be birader?

İnsanın başka insanlar üstündeki bu ‘tahakküm’ isteği nedir böyle?

Herkes kendi rengiyle var bu hayatta

Bütün renklerle ‘hayat’ o zaman ‘hayat’…

Gücü eline geçiren bir zaman sonra öyle bir iklime sürüklüyor ki hepimizi;

Ne üreterek hakça paylaşmak

Ne konuşarak anlaşmak

Ne sevgiyle yaşamak

Ne beraber gönül gönüle, kadın erkek yol almak neredeyse imkansız oluyor…

Tahammülsüzlük, şiddet, kavgalar, savaşlar, itiş kakış da bitmiyor maalesef bu şekilde...

İnsanlara giydirilmeye çalışılan bu basma kalıp, aynı model hayat ne kadar da ‘insandan’ uzak…

Ve bu dayatılmaya çalışılan düzende

Ve bu tek tip ‘insan’ modeli oluşturmanın bizi getirdiği noktada;

Yalanlar

Dolanlar

Talanlar

Tecavüzler

Çocuk istismarları

Kadına şiddet

Kadın cinayetleri ne kadar sıradanlaştı farkında mısınız?…

Bu model ‘dayatma’ bir hayatta;

Savaşlar öncelikli

Hırslar öncelikli

Güç oyunları öncelikli

Kirli iktidar oyunları

Çıkarlar öncelikli

Görmüyor musunuz?...

Sanat yok

Şiir yok

Müzik yok

Aşk yok

İnsanlık yok

Duygu yok

Ama para var, madde var…

Hoyratlık var, nezaket yok

Kabalık var, zarafet yok…

Asalet yok, görgüsüzlük diz boyu...

Gri basmış her yeri

Başka renklere tahammül yok...

Erkekler, kaba kuvvetin şiddetin egemen olduğu bu topraklarda gücün timsali olarak büyütülüyorlar, öyle yetişiyorlar...

Hayatın merkezine ‘erkek egemen’ düşünce oturtularak, başka hayatlara, fikirlere ‘empati’ ile yaklaşmadan, kendilerine öğretilen belki de ‘yanlış’ kendi doğruları ile yol almaya çalışıyorlar...

Yürekleri sevgisiz

Vicdanları körelmiş

Bedenleri kaslı

Kalpleri nasırlı

Çakraları kapalı…

Bu ‘sınırlı’ düşünce yapısı ile, kendi doğrularına uymayan ama özgürce insanca yaşamak isteyen;

Herkesi her şeyi yok ederek, kadınları ezerek, kendilerini tatmin eden ‘mahluklar’ bunlar ve ne zavallılar ama farkında bile değiller…

Töreymiş?

Ne töresi

Töre güzelliklerle, iyiliklerle ‘töre’ dir…

Cinayetin töresi mi olurmuş?

Kadını kes, biç, yak, öldür sonra töre…

Hadi canım sen de…

Sen çocukları insanlıktan değil de adamlıktan bahsederek büyütürsen

Bu ‘beyin özürlü’ adamlara, istediğin kadar nezaketle “kadınlar çiçektir” de

Onlar da artık ‘nerelerinden’ anlıyorlarsa lafı gün geliyor çiçekleri koparıveriyorlar işte dalından

Töreniz batsın...